„ Witaj dniu trzeciego maja,
Który wolność nam zwiastujesz”
Maj wita nas radosnym świętowaniem. Pierwszego majowego dnia obchodzimy Święto Pracy. Drugiego maja przypada Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, kiedy z dumą prezentujemy nasze barwy narodowe. Trzeciego maja świętujemy rocznicę uchwalenia konstytucji, czyli Ustawy rządowej z 1791 roku.
28 kwietnia 2023 r. społeczność SZS w Bobrku włączyła się w obchody Święta Narodowego Trzeciego Maja, uczestnicząc w okolicznościowej akademii i wsłuchując się w dźwięki historii. Uczniowie w montażu słowno – muzycznym przypomnieli gorącą, podniosłą atmosferę majowego dnia 1791 roku, kiedy posłowie stronnictwa patriotycznego podczas obrad Sejmu Wielkiego wśród okrzyków „Zgoda! Zgoda!” głosowali za przyjęciem Ustawy rządowej, która była próbą wzmocnienia państwa zagrożonego przez zaborczych sąsiadów. Stanisław August oświadczył,
że jedyny ratunek widzi w przyjęciu konstytucji i kazał ją odczytać. Przeczytano wszystkie 11 artykułów Ustawy rządowej. Po burzliwej, emocjonującej dyskusji zwolenników i przeciwników reform o szóstej wieczorem król zaprzysiągł dokument. Od daty uchwalenia nazwano go Konstytucją 3 maja.
„Uznając, iż los nas wszystkich od ugruntowania i wydoskonalenia konstytucji narodowej jedynie zawisł, długim doświadczeniem poznawszy zadawnione rządu naszego wady, a chcąc korzystać z pory, w jakiej się Europa znajduje […], wolni od hańbiącej obcej przemocy nakazów, […] dla ugruntowania wolności, dla ocalenia Ojczyzny naszej i jej granic,
z największą stałością ducha niniejszą konstytucję uchwalamy i tę całkowicie za świętą,
za niewzruszoną deklarujemy.”
Konstytucja 3 maja była pierwszą w Europie, drugą w świecie po Stanach Zjednoczonych, postępową jak na owe czasy, ustawą. Usunęła ona główne wady ustroju Rzeczpospolitej, wprowadziła monarchię konstytucyjną z dziedzicznym tronem, trójpodział władz, dwuizbowy sejm. Zamożniejsi mieszczanie zyskali wiele praw i przywilejów szlachty, m.in. prawo kupowania ziemi
i sprawowania urzędów państwowych. Konstytucja obowiązywała tylko 14 miesięcy, nastąpił bowiem II, a potem III rozbiór Polski. Jednak w czasach niewoli stała się symbolem wewnętrznych sił narodu, zdolnego do politycznego odrodzenia się.
Żyjąc w szybkim tempie współczesnego świata, nie zapominajmy o tych, którzy byli tu przed nami, żyli, walczyli, ginęli, byśmy mogli mówić „Niepodległa, wolna Polska”. Pamiętajmy,
że naród, który nie zna i nie szanuje swojej przeszłości, umiera i nie zasługuje na szczęśliwą przyszłość. Największą powinnością wobec ukochanej ojczyzny jest oddanie za nią życia, ale miłość do rodzinnego kraju wyraża się również w szacunku do języka ojczystego, w poszanowaniu praw przyrody. W XXI wieku warto przypomnieć proste słowa zapomnianego poety Władysława Bełzy: „Całem mem sercem, duszą niewinną,/Kocham tę świętą ziemię rodzinną,/Na której moja kołyska stała,/I której dawna karmi się chwała”.
