Józef Wybicki był polskim pisarzem oraz politykiem urodzonym 29 września 1747 roku w Będominie koło Kościerzyny jako syn Piotra i Konstancji z Lniskichherbu Ostoja Pruska, a zmarł 10 marca 1822 roku w Manieczkach.
W 1549 zaciągnął się na służbę u króla Zygmunta Augusta; odtąd jego potomkowie zamieszkiwali na Pomorzu Gdańskim, przyjmując z czasem nazwisko Wybicki, jednak nie jest to do końca potwierdzone. Miał siedem sióstr i jednego brata. Kiedy Józef Wybicki miał 21 lat wygłosił swą pierwszą mowę publiczną, w której potępiał akt bezprawia i całą rosyjską politykę wobec Polski. Przez to przemówienie zyskał ogromną sławę, usiłował także posługiwać się dla publicznego dobra niesławną do tej pory zasadą liberum veto. Brał udział w konfederacji barskiej (1768), był emisariuszem konfederatów na Gdańsk, których usiłowano pozyskać dla zbrojnego wystąpienia. W 1770 roku pod przybranym nazwiskiem Josephus Enkler studiował prawo, nauki przyrodnicze i filozofię na słynnym uniwersytecie w Lejdzie. W 1773 roku ożenił się ze starszą od siebie o 17 lat Kunegundą Drwęską. To małżeństwo trwało zaledwie 2 lata – żona umarła mu dwa lata później. 9 stycznia 1797 roku Dąbrowski, przy współudziale Wybickiego podpisał z rządem Republiki Lombardzkiej umowę o utworzeniu Legionów. Na dokumencie tym znalazł się także podpis Napoleona. Ten dokument jest początkiem powstania najsłynniejszego utworu Wybickiego. 16 lipca 1797 był on świadkiem uroczystości przyłączenia Reggio do świeżo utworzonej Republiki Cisalpińskiej, powstałej w miejsce Republiki Lombardzkiej. W uroczystej paradzie, która przeszła wówczas przez miasto, po raz pierwszy wzięły także udział polskie Legiony. Widok polskich mundurów wywarł na Wybickiem wielkie wrażenie. Większość badaczy uważa, że wtedy właśnie powstała pieść o incipicie „Jeszcze Polska nie umarła„, śpiewana dziś ze zmienionymi słowami „Jeszcze Polska nie zginęła” – pieśń znana jako „Mazurek Dąbrowskiego”, od 1921 roku oficjalny hymn Polski. Józef Wybicki po dzisiejszy dzień znany jest z ,,Mazurka Dąbrowskiego”, który jest polskim hymnem narodowym, można powiedzieć że dzięki niemu stał się on nieśmiertelny i pozostanie w pamięci wszystkich Polaków.
Wszyscy znamy go jako autora Pieśni Legionów Polskich we Włoszech, z której pochodzą słowa naszego hymnu – Mazurka Dąbrowskiego.
Hymn Polski – „Mazurek Dąbrowskiego” jest jednym z głównych polskich symboli narodowych. Został napisany przez Józefa Wybickiego we Włoszech między 16 a 19 lipca w 1797 roku. Jego pierwotna nazwa to „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”. Hymn składa się z czterech zwrotek przeplatanych refrenem. Każda zwrotka i refren zawiera cztery strofy, w których występują rymy. W tekście występują w większości czasowniki w pierwszej osobie liczby mnogiej – „My”. Podkreśla to, że autor nie zwraca się do jednej osoby a całego narodu jako jednej wielkiej wspólnoty.
Co jednak wiemy o samym Józefie Wybickim?
Powinniśmy wiedzieć, że był on postacią nietuzinkową. Zaczynał swoją karierę jako prawnik, później już jako polityk miał sposobność napsuć wiele nerwów rosyjskiemu ambasadorowi. Józef Wybicki to również uczestnik zarówno konfederacji barskiej, jak i insurekcji kościuszkowskiej. Niewielu z nas pewnie wie, że oprócz publikacji o charakterze politycznym i prawnym miał na swoim koncie także i sztuki.
W latach 1817 – 1820 był prezesem Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego, a także wcześniej senatorem – wojewodą. W roku 1807 został odznaczony Orderem Orła Białego oraz Orderem Legii Honorowej. Był autorem utworów literackich, pism politycznych. Jego wiekopomną zasługą jest „Mazurek Dąbrowskiego”.
