400. ROCZNICA ŚMIERCI HETMANA STANISŁAWA ŻÓŁKIEWSKIEGO

Sejm ustanowił 2020 Rokiem Hetmana Stanisława Żółkiewskiego, wybitnego wodza w dziejach oręża polskiego, pełniącego szereg najważniejszych urzędów I Rzeczypospolitej. Z tej okazji w naszej szkole przygotowano okolicznościową gazetkę.

Zachęcamy do zapoznania się z zamieszczonymi na tablicy materiałami informacyjnymi. 

Stanisław Żółkiewski herbu Lubicz ur. 1547 w Turynce pod Lwowem, zm. w nocy z 6 na 7 października 1620 w Berezowce podczas odwrotu z pola bitwy pod Cecorą. Żółkiewski był zwycięzcą w wielu bitwach w tym trudnym dla Polski czasie kiedy to toczyliśmy wojny z Rosją, Szwecją, Imperium Osmańskim oraz Tatarami. Pełnił również najważniejsze urzędy w ówczesnej I Rzeczypospolitej: sekretarza królewskiego, hetmana polnego koronnego, kasztelana lwowskiego, wojewody kijowskiego, a w końcu hetmana wielkiego koronnego i kanclerza wielkiego koronnego. 

Hetman Żółkiewski pochodził ze średniozamożnej rodziny szlacheckiej, której znaczenie wzrosło dzięki protektoratowi hetmana Jana Zamoyskiego. Uczestniczył w delegacji, która udała się do Paryża, aby powiadomić Henryka Walezego o wyborze na króla Polski. Był sekretarzem kolejnego elekta – Stefana Batorego, z którym później uczestniczył w wyprawie na Rosję. W wyborach kolejnego króla poparł Zygmunta Wazę, opowiedział się na nim także w czasie wojny domowej.

Będąc doradcą Jana Zamoyskiego otrzymał buławę polną koronną i został kasztelanem lwowskim. Uczestniczył z nim także w wyprawie na Mołdawię. Brał udział także w wojnie ze Szwecją. Za pomoc w pokonaniu rokoszan w bitwie pod Guzowem został mianowany wojewodą kijowskim.

W 1609 roku jego wojska wplątały się w rosyjską wojnę domową co zapoczątkowało wojnę polsko-rosyjską (1609-1618). W bitwie pod Kłuszynem w 1610 roku jego wojska pokonały przeważające siły rosyjskie co pozwoliło zająć Moskwę, aż na dwa lata.

W 1618 roku został hetmanem wielkim koronnym oraz kanclerzem wielkim koronnym łącząc dwa najważniejsze urzędy w I Rzeczypospolitej.

W 1620 poprowadził wyprawę na Mołdawię. W jej trakcie wojska poniosły klęskę pod Cecorą, a sam hetman zginął w nocy z 6 na 7 października.