Aleksander Fredro to jeden z najwybitniejszych komediopisarzy literatury polskiej. Był również poetą, autorem pamiętników, a także znakomitym obserwatorem, mistrzem ciętej riposty, który stworzył szereg postaci oraz sytuacji, z których od dziesięcioleci uczymy się Polski i Polaków. Pisał także bajki.
Hrabia herbu Bończa urodził się 20 czerwca 1793 w Surochowie, zmarł 15 lipca 1876 we Lwowie. Mając 16 lat zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego, a w 1812 roku wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę za co otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari. W 1814 roku otrzymał Krzyż Legii Honorowej. Po abdykacji Napoleona wrócił do domu i osiadł w rodzinnym majątku w Bieńkowie Wisznia oraz wstąpił do lubelskiej loży wolnomularskiej.
W 1818 roku napisał pierwszą ważną komedię Pan Geldhab. Po śmierci ojca w 1828 roku przejął rodzinny majątek, który znacznie pomnożył.
Fedro sprzyjał powstaniu listopadowemu, a w 1832 roku ukrywał u siebie dwóch powstańców.
Jego twórczość w znacznej mierze nawiązywała do życia obyczajowego szlachty. Do swojej twórczości wprowadzał humor i elementy komiki ludowego teatru, a jego dzieła weszły na stałe do kanonu polskiej literatury.
Wśród najbardziej znanych utworów Aleksandra Fredry możemy wymienić:
- Zemsta
- Małpa w Kąpieli
- Paweł i Gaweł
- Zupa na Gwoździu
- Cudzoziemszczyzna
- Mąż i żona
- Przyjaciele
- Pan Jowialski
- Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca
